Dag Allemaal,

Het is zover, een eerste verhaal vanuit Oeganda.

Maandag zijn we vanaf Schiphol met een uur vertraging vertrokken. Eerst naar Istanbul en daarna door naar Entebbe, hier kwamen we moe maar enthousiast aan om 2 uur 's nachts. Toen hebben we nog 2 uur voor de douane moeten wachten en nog een uur op alle koffers. De koffer van ome Hans was eerst kwijt maar kwam uiteindelijk toch. Eddy onze chaufeur in Oeganda was er gelukkig nog en heeft ons naar het guesthouse gebracht, door de regen en onweer storm heen.

Het guesthouse is prima, wel oud allemaal en de stroom valt geregeld uit. ook liep er vannochtend een muis in de douche :) maar de bedden liggen heerlijk en het eten is prima. Iedere avond rijst met kip. Iedere ochtend wit brood met ei en koffie/thee.

Dinsdag zijn we na 4 uur slaap naar Bulamu gegaan. Wat er gebeurt als je daar aankomt is niet te beschrijven. De kids komen aanrennen en een aantal herkenden mij als hun sponsor. Echt heel gaaf. Die dag hebben de kinderen ons rondgeleid en hebben we lekker met ze gekletst en gespeeld.

Woensdag zijn we begonnen met de bouw van het huisje, de muren staan nu al 1 meter hoog. Samen met de kinderen geven we stenen door naar de metselaars die ze gelijk op de muur metselen. We sloten de dag niet zo leuk af want Hans is in een put gevallen en moest naar het ziekenhuis. Gelukkig niets gebroken maar wel wat gekneusde ribben. Die is voorlopig uitgeschakeld.

Vandaag ben ik gepromoveerd en heb ik ook een aantal rijen gemetseld. En nu maar hopen dat ze er morgen nog staan. Het was bloedheet vandaag dus zijn we er om 4 uur mee opgehouden, maar het vorderd gestaag.

Op dit moment zit ik in een internetcafe in Kampala en ga straks met Matt en Hans weer terug om lekker rijst met kip te eten.

Ik ga proberen om nog wat foto' s te uploaden.

Tot snel allemaal!

Bless ya, Margreet